Weźmy głęboki oddech bo w tym odcinku naszego Bernerowego bloga będziemy omawiać półmaski przeciwpyłowe ffp2.

Na wstępie trzeba wyraźnie podkreślić, że aby sprzęt ochronny właściwie spełniał swoje funkcje, powinien, przede wszystkim, zostać prawidłowo dobrany do istniejącego zagrożenia. Polega to na zidentyfikowaniu zanieczyszczeń powietrza występujących lub mogących powstać na poszczególnych stanowiskach pracy oraz na ustaleniu ich wpływu na organizm człowieka. Półmaska przeciwpyłowa ffp2 oczywiście powinna być dopasowana indywidualnie do użytkownika, spełniając jego wymagania ergonomiczne i uwzględniając stan zdrowia pracownika.

Półmaski przeciwpyłowe znajdą swoje zastosowanie na bardzo wielu gałęziach działalności, które wiążą się z potrzebą ochrony dróg oddechowych, wymienię tu tylko te podstawowe: przemysł hutniczy, farmaceutyczny, budownictwo, rolnictwo, przemysł ceramiczny czy spożywczy. Ich podstawowym a zarazem głównym zadaniem jest ochrona m.in.: przed rdzą, cementem, masą szpachlową, farbami, lakierami, opiłkami kamienia i metalu, itp. Należy je stosować tam gdzie występuje duże stężenie pyłów respirabilnych, chronią przed pyłami zawierającymi: beryl, antymon, arsen, kadm, kobalt, nikiel, rad, strychninę, cząstki radioaktywne. Są nieodzowne podczas styczności z włóknami mineralnymi, szkłem, malowaniem natryskowym, pleśnią, grzybami, bakteriami, spalinami i szkodliwymi pyłami. Można je również śmiało stosować przy spawaniu i lutowaniu. Zabezpieczają drogi oddechowe przed dymami czy mgłą.

Dobierając półmaskę należy zwrócić uwagę na to, do jakich prac jest ona wymagana i do jakich poziomów stężenia pyłów jest dopuszczona. Zanim o podziale półmasek ze względu na klasę ochrony chciałbym podać definicję pojęcia: Najwyższego Dopuszczalnego Stężenia (NDS). NDS to średnie ważone stężenie, którego oddziaływanie na pracownika w ciągu 8- godzinnego dobowego i 40 - tygodniowego czasu pracy przez okres jego aktywności zawodowej, nie powinno spowodować ujemnych zmian w jego stanie zdrowia.

Klasę ochronną sprzętu filtrującego możemy określić w oparciu o klasę ochronną. Te klasy ochronne wyrażają się symbolami: FFP1, FFP2, FFP3, które oznaczają pierwszą, drugą i trzecią klasę ochronną oraz o nominalny wskaźnik ochronny NPF, który wyznaczany jest laboratoryjnie poprzez całkowity przeciek wewnętrzny aerozolu testowego chlorku sodu.

I tak, półmaski przeciwpyłowe dzielimy na:

- Półmaski przeciwpyłowe FFP1: NPF 4: do pracy przy niskich stężeniach pyłów (do 4xNDS) oraz mgłach olejowych i wodnych występujących zwykle podczas ręcznego szlifowania, wiercenia i cięcia.

- Półmaski przeciwpyłowe FFP2: NPF 12: do pracy przy średnich stężeniach pyłów (do 12xNDS) oraz mgłach olejowych i wodnych występujących zwykle podczas gipsowania, cementowania, szlifowania, a także pył drzewny.

- Półmaski przeciwpyłowe FF3: NPF 50: do pracy przy wysokich stężeniach pyłów (do 50x NDS) oraz mgłach olejowych i wodnych występujących zwykle podczas obchodzenia się z niebezpiecznymi proszkami spotkanymi w branży farmaceutycznej i podczas prac z czynnikami biologicznymi i włóknami.

Półmaski należy przechowywać w temperaturze od -20°C do +40°C i wilgotności poniżej 70%. Przed każdym użyciem półmaski bezwzględnie należy sprawdzić jej stan techniczny oraz dopasowanie. Półmaski w jakikolwiek sposób uszkodzone i te, którym data ważności została przekroczona nie mogą być używane. Półmaski nie powinno się składać i zaginać.

Aby zapewnić jak najlepszą szczelności części twarzowej, zakładanie i dopasowywanie półmasek powinno się odbywać w następujący sposób:

Należy zakryć powierzchnię półmaski obiema dłońmi, dbając o to, aby nie zmienić jej ułożenia. W przypadku półmaski bez zaworu należy zrobić głęboki wydech, w przypadku półmaski z zaworem – gwałtowny wydech. W sytuacji gdy powietrze uchodzi w okolicy nosa, należy sprawdzić i poprawić mocowanie, poprzez ukształtowanie zacisku nosowego poprzez jego zaciśnięcie, w celu likwidacji luzów. Taśmy nagłowia należy założyć tak, aby dolna taśma obejmowała kark poniżej ucha, a górna przechodziła z tyłu głowy nad uchem. W przypadku gdy niemożliwe jest odpowiednie dopasowanie półmaski, nie należy podejmować pracy w obszarze zagrożenia. Jeżeli użytkownik uzna, że w trakcie użytkowania półmaski następuje wzrost oporów oddychania powodowany osadzaniem się na niej pyłu, półmaskę należy wymienić na nową.

Wybór odpowiedniego środka ochrony dróg oddechowych zależy od rodzaju i stężenia czynników szkodliwych (NDS).